Tuffi was a 3-year-old circus elephant. In 1950, her owner decided that it would be great publicity for Tuffi to take a trip on the monorail. Tuffi, on the other hand, wasn't too keen, broke through the window and jumped out of the car, falling five metres into the river below.
(Tuffi was fine, by the way.)
martyn amos: Tuffi the monorail elephant
Read the article on DamnInteresting.com »
If you happen to be reasonably close to one of the Earth's magnetic poles, the next time there’s a particularly intense aurora, go outside. Get as far as you can from sources of noise – traffic, barking dogs, TVs – and listen. Listen carefully.
If conditions are right, you may hear some unusual noises. Earwitnesses have said the sound is like radio static, a small animal rustling through dry grass and leaves, or the crinkling of a cellophane wrapper. Inuit folklore says it's the sound of the spirits of the dead, either playing a game or trying to communicate with the living.
It’s the sound of the aurora itself. And the cause is currently unknown. Understanding the phenomenon is made more difficult by the fact that though there are many anecdotal reports, the sound has yet to be recorded.
Trots op Mars
Hoe kan je nou een VOC-mentaliteit hebben zonder zeeën? Dat moet ook de onbekende Nederlandse kartograaf hebben gedacht toen hij/zij bovenstaande kaart van Mars tekende (jaartal onbekend). Terwijl de vraag of er water op Mars zou zijn de wetenschappers decennia heeft beziggehouden schiep deze Nederlander de rode planeet alvast naar een voor Hollanders vertrouwd beeld: zeeën, eilanden en kustlijnen. Op het kaartenblog StrangeMaps spreekt men dan ook over: The Dutch Moisturize Mars [extralink: hi-res versie]
Trots op Mars - Sargasso
.
al rond 300 voor Christus beschreven door de Griekse wiskundige Euclides. Hij is de grondlegger van de meetkunde die je in schoolboeken tegenkomt, zijn belangrijkste werk is 'De Elementen'. Dit geeft in maar liefst dertien boeken de oudste systematische verhandeling over de meetkunde. Hierin worden achtereenvolgens de vlakke meetkunde, de rekenkunde en de ruimtelijke meetkunde behandeld. Het laatste, dertiende boek, eindigt met de constructie van vijf regelmatige lichamen. Dat zijn de tetraëder (4 driehoeken), de kubus (6 vierkanten), de octaëder (8 driehoeken), de dodecaëder (12 vijfhoeken) en de icosaëder (20 driehoeken). Dit zijn ook gelijk de enige vijf, want er is inmiddels bewezen dat er geen andere regelmatige lichamen bestaan. Aangenomen wordt dat de eerste drie regelmatige lichamen door de school van Pythagoras ontdekt zijn en dat ze ook bekend waren bij de Egyptenaren. De laatste twee worden gezien als ontdekkingen door Plato's academie.
↨
De UGRO is een bronzen object in de vorm van een dodecaëder en is tussen de vijf en elf centimeter hoog. De dodecaëder is hol van binnen en in elk van de twaalf vlakken zit een gat. Deze gaten zijn van verschillende afmeting. Op elk van de twintig hoekpunten van het object zit een kleine kogel. Ze waren populair in de tijd van 100 na Christus tot 300 na Christus. Inmiddels zijn er zo'n 90 van dergelijke objecten gevonden en is er zelfs een icosaëder gevonden (UGRO2).
